Wat een mooie Nescioloop
door Karin van Kesteren
Het was een spannende editie dit jaar. We gaven onszelf de opdracht om de starts ‘in elkaar te schuiven’, een beknopt programma waarin de 15 km, de 8 km en de jeugdloop kort na elkaar zouden starten. Toen het die ochtend steeds warmer begon te worden, bleek het ook om die reden een gelukkige keuze te zijn geweest.
Zelf stond ik die zondagochtend al ruim voor 6.00 uur op de baan in de ochtendkou: de tentenbouwers wilden vroeg beginnen. Ze deden hun werk snel en vakbekwaam. De opbouwers kwamen om 7.00 uur en de andere vrijwilligers kort daarna. We zouden het in een paar uur tijd nog zeer warm gaan krijgen. Daarom waren die vroege starts ook zo welkom bij de lopers: iedereen zou vóór 12.00 uur weer terug zijn.
Het betekende ook dat we dan in korte tijd veel mensen moesten kunnen ‘verwerken’; meer dan 700 lopers halen hun startnummer op, geven spullen af bij de garderobe, gaan inlopen en willen naar het toilet. Dus besloten we dat de uiterlijke afhaal- en na-inschrijftijd tot een half uur voor de start zou moeten zijn. We gebruikten alle toiletten in ons clubhuis, bestelden extra plaszuilen en toiletten, zetten een garderobetent neer waar iedereen zelf zijn tas in het juiste vak kon leggen en hadden veel inschrijfbalies. Nergens rijen! Alle starts werden precies op tijd weggeschoten. Het liep als een zonnetje. Dat zonnetje was er toen al een paar uur.
Wat lastig was, was dat een aantal vrijwilligers het liet afweten. Tjonge, wat een improviseren vergt dat. Doe dat asjeblieft nooit meer, zou ik tegen die vrijwilligers willen zeggen. Zorg zelf dat je iemand vindt die je vervangt. We hebben alleen al 31 parcourswachten nodig! De lopers verwachten dat je er staat om ze de weg te wijzen (en aan te moedigen). En we kregen daarover zoveel lof terug van deelnemers: ‘wat een enthousiaste vrijwilligers hebben jullie’.
Aan het eind van de ochtend had ik pas door dat we een record aantal inschrijvers hadden gehad: 875. Tjonge. Volgend jaar nog beter….
Zelf stond ik die zondagochtend al ruim voor 6.00 uur op de baan in de ochtendkou: de tentenbouwers wilden vroeg beginnen. Ze deden hun werk snel en vakbekwaam. De opbouwers kwamen om 7.00 uur en de andere vrijwilligers kort daarna. We zouden het in een paar uur tijd nog zeer warm gaan krijgen. Daarom waren die vroege starts ook zo welkom bij de lopers: iedereen zou vóór 12.00 uur weer terug zijn.
Het betekende ook dat we dan in korte tijd veel mensen moesten kunnen ‘verwerken’; meer dan 700 lopers halen hun startnummer op, geven spullen af bij de garderobe, gaan inlopen en willen naar het toilet. Dus besloten we dat de uiterlijke afhaal- en na-inschrijftijd tot een half uur voor de start zou moeten zijn. We gebruikten alle toiletten in ons clubhuis, bestelden extra plaszuilen en toiletten, zetten een garderobetent neer waar iedereen zelf zijn tas in het juiste vak kon leggen en hadden veel inschrijfbalies. Nergens rijen! Alle starts werden precies op tijd weggeschoten. Het liep als een zonnetje. Dat zonnetje was er toen al een paar uur.
Wat lastig was, was dat een aantal vrijwilligers het liet afweten. Tjonge, wat een improviseren vergt dat. Doe dat asjeblieft nooit meer, zou ik tegen die vrijwilligers willen zeggen. Zorg zelf dat je iemand vindt die je vervangt. We hebben alleen al 31 parcourswachten nodig! De lopers verwachten dat je er staat om ze de weg te wijzen (en aan te moedigen). En we kregen daarover zoveel lof terug van deelnemers: ‘wat een enthousiaste vrijwilligers hebben jullie’.
Aan het eind van de ochtend had ik pas door dat we een record aantal inschrijvers hadden gehad: 875. Tjonge. Volgend jaar nog beter….