Gerard
Daar links met zijn handen in de zakken, maar met oplettende blik. Gerard Lijnzaad voelt zich al tien jaar verantwoordelijk voor de organisatie van de verzorgingspost Watergraafsmeer tijdens de Amsterdam Marathon. Maar hij doet nog veel meer. Zo heeft Gerard eind vorig jaar het diploma Hardlooptrainer niveau 3 gehaald. En dat heb ik geweten. Afgelopen donderdag ben ik flink door hem onder handen genomen. Dat zit zo: het is vakantietijd en veel trainers, maar ook deelnemers, zijn met vakantie of liggen aan het strand. Mijn wekelijkse portie looptraining dreigde daardoor in het water te vallen. Wat te doen? Gelukkig zijn daar nog de speciale clinics en gelukkig is daar nog Gerard, die altijd bereid is in te vallen als trainer. Op donderdagavond draait bij ons sinds 22 juni de Dam tot Dam-clinic met ongeveer dertig deelnemers en Carla van der Klei en Kees van den Berg als vaste trainers. Ik had nog nooit eerder een training van Gerard gehad en het was een openbaring. Ik begon met nogal wat scepsis, maar na tien minuten kreeg ik in de gaten dat Gerard een geweldige trainer is. Het is altijd leuk om eens van iemand anders een training te krijgen, maar Gerard is echt anders. Hij is kalm en gedecideerd. Maakt af en toe een grapje, maar verwacht van jou opperste concentratie en maximale inzet. Een heel andere Gerard dan ik ken uit de huisvestingscommissie, tijdens wedstrijden of in de kleedkamer. Een man met een natuurlijk overwicht en heel precieze aandacht voor alle deelnemers aan de training.

Joost
Wie kent hem niet: Joost Cosman, hoofdtrainer bij de (mini-)pupillen en voormalig jeugdcoördinator. Hij gaat nu ook de bedrijfsclinics geven. Samen met Bart Boevink, onze verenigingsmanager, organiseert hij sportieve uitjes voor bedrijven. ‘s Middags atletieken en na vijven borrelen, prijsuitreiken en samen eten in onze kantine. Met Joost in de hoofdrol is er een wervend promofilmpje gemaakt. De ouders van het trainingsgroepje van Robin Willems speelden de rol van bedrijfsmedewerkers tijdens een sportuitje. Het is echt een geweldige film geworden waarmee we best de markt op kunnen. En dat gaan we ook doen. Arjan Petersen kennen we al een tijdje als manager van het USC-tenniscentrum (Radioweg 80) en als eigenaar/directeur van Sportmomentje, een aanbieder van sportieve uitjes in Amsterdam. Met Arjan zijn we een programma voor een sportuitje bij ons op de baan aan het ontwikkelen, waarbij actief kennismaken met atletiek op de eerste plaats komt. Op de dagen dat onze baan niet of matig gebruikt wordt, nodigen we bedrijven uit om tussen twee en vijf uur een aantal atletiekonderdelen uit te proberen. Dat gebeurt onder leiding van Joost. Daarna kunnen de vermoeide deelnemers terecht in onze kantine voor de prijsuitreiking, borrel en eventueel een gezamenlijk diner. We kunnen zelf gaan koken, maar ook een cateringbedrijf inschakelen. In principe is alles mogelijk. De maandag-, dinsdag- (tot 1 oktober 2017) en vrijdagmiddag/avond komen hiervoor in aanmerking. Op die dagen zijn er geen pupillentrainingen en is dus zowel baan als kantine beschikbaar.

Gunther und Kurt
Ze zijn er weer: de mannen van Polytan. Vorige week doken ze tijdens mijn zaterdagochtendtraining plotseling op: Gunther en Kurt, de mannen van het Duitse Polytan, experts op het gebied van kunststofbanen. Hun vrachtwagen was tot stilstand gekomen voor het paaltje bij onze hoofdingang. Niemand heeft hier een sleutel van. Al hardlopend heb ik ze via de fietspaden gegidst naar de overkant van de baan. Ze wisten overigens al redelijk de weg. Een week eerder waren ze al begonnen met het repareren van de toplaag van de zuidelijke speer-aanloop. Precies op de plaats van de afzet was de toplaag behoorlijk beschadigd. Ook bij de noordelijke speeraanloop is dat het geval. Hier kun je de toplaag omhoogtrekken. Een domweg gevaarlijke situatie. Jammer dat Gunther en Kurt dat niet in hun opdrachtbrief hadden staan. Gunther liet me nog op zijn I-Phone de brief zien met een tekening van de baan met daarop twee blauwe kruisjes: één bij de zuidelijke speer en één op de baan halverwege de appelboomgaard. Ik heb het doorgegeven aan onze sportparkbeheerders van de gemeente Amsterdam. En nu maar hopen dat ook de noordelijke speer snel wordt gerepareerd.

Chimpansees
Het is een bot middel, maar het werkt wel. Om de al over een week startende Middenmeerclinic aan voldoende deelnemers te helpen, gebruiken we mailchimp.com. Dit is een Amerikaans programma waarmee je per account tweeduizend mailadressen kunt bestoken met een bericht (eigenlijk een soort spam). En dat helemaal gratis en ook nog eens zo eenvoudig dat zelfs een aap het kan. Voor mij een wonder van techniek. We beschikken over 3300 adressen van mensen die zich wel eens hebben aangemeld voor de Nescioloop, de Middenmeerloop of één van de clinics. We hebben dan ook twee accounts aangemaakt. Elke apenactie levert gemiddeld vijf nieuwe aanmeldingen op. Het is alsof je het laatste restje uit een tube tandpasta drukt. Maar zo komen we ondanks de vakantietijd toch nog aan voldoende deelnemers om de clinic door te laten gaan. Met dank aan Peter Groen. Inmiddels staat de teller op 14 deelnemers. Nog zes erbij en ik ben tevreden. Komende dagen gaat dat wel lukken.

Over me zelf
Lang niet iedereen zal het verbazen, maar ik heb besloten me terug te trekken uit het bestuur. Maandenlang heb ik mezelf afgevraagd wat te doen: doorgaan als bestuurslid terwijl ik niet langer het gevoel heb daarin echt een sturende rol te kunnen spelen of afscheid nemen voordat het mij of de anderen gaat tegenstaan. Ik heb tot het laatste besloten. Acht jaar lang heb ik met veel enthousiasme en betrokkenheid in het bestuur van ons lieve clubje gezeten. Veel heb ik kunnen bijsturen, nog veel meer heb ik niet kunnen ombuigen. Zo’n verenging met al die totaal verschillende bloedgroepen is toch weerbarstiger en moeilijker te beïnvloeden dan ik gedacht of wellicht gehoopt had. Mijn dochter vraagt dan verbaast: maar een voorzitter hoeft toch alleen maar de vergaderingen voor te zitten en de afgesproken klussen te verdelen? Waar maak je je zo druk over? En natuurlijk heeft ze gelijk. Ik neem nu flink wat afstand van het bestuur, schrijf deze stukjes, organiseer wat loopclinics en probeer onze accomodatie aan derden te verhuren. Natuurlijk blijf ik nog even leiding geven aan de huisvestingscommissie, maar stop ook daarmee, zo gauw iemand het stokje wil overnemen.

Nederlandse atleten veroverden tijdens de wereldkampioenschappen in Londen vier medailles: een keer goud en drie keer brons. Een van die bronzen plakken kwam in het bezit van een AV'23-kind. Zevenkampster Anouk Vetter is de dochter van de nu 56-jarige Gerda Blokziel, die haar loopbaan als atlete bij AV'23 is begonnen.

Vier keer werd Blokziel Nederlands jeugdkampioene speerwerpen. Nog steeds staan er clubrecords op haar naam. Op 27 mei 1979 wierp ze in Nijmegen de speer 45,48 meter, een record dat bij A-junioren en senioren staat genoteerd. Het eerste record dateert van 6 juni 1973: 37,00 meter balwerpen bij de meisjes D.

In de jaren tachtig werd Blokziel lid van ADA en vervolgens AAC, waar ze ook kogelslingeraar Ronald Vetter, echtgenoot en de latere vader van Anouk, leerde kennen. In 1986 en 1987 behaalde ze de nationale titel.

Haar dochter heeft het van niemand vreemd. Speerwerpen is het onderdeel dat haar het beste ligt. In Londen verbeterde Anouk zich bij haar derde poging tot 58,41 meter. Het was de beste prestatie ooit bij de zevenkamp tijdens wereldkampioenschappen.

Door die worp kwam Anouk in aanmerking voor een medaille, die ze op de afsluitende 800 meter veiligstelde. Vermeldenswaard is ook dat ze negentien centimeter verder wierp dan de beste prestatie van haar moeder. Die liet de speer in 1986 bij 58,22 meter neerkomen.

Anouk (24) is in Amsterdam geboren, was lid van AAC en vestigde zich enige jaren geleden in Arnhem om op Papendal te kunnen trainen. Haar vader is haar trainer. Ze is sprietdun (62 kilo bij een lengte van 1,77 meter) maar oersterk. In het krachthonk tilt ze een gewicht tot 100 kilo, zei ze in Londen tegen journalisten. Bij het bankdrukken gaat 85 kilo omhoog. Ze is nu lid van AV Sprint. Vorig jaar werd ze Europees kampioene.Op de voorlaatste dag werd Johannes Vetter met 89,89 meter wereldkampioen speerwerpen bij de mannen. Maar de 24-jarige Duitser is alleen naamgenoot en geen familie van Anouk.

Van Hasselt was niet altijd goed te spreken over de conditie van de AV'23-ers. In 1976 kwam hij, zoals Jan Ludeker in zijn kroniek Driekwart Eeuw Sintels signaleert, tot de volgende aanbevelingen: ,,Betere schoenen dragen, rechtop lopen, beter de tanden en kiezen poetsen en vooral: vroeger naar bed!" Enige jaren later werd de keuring door de huisarts vervangen door de uitgebreidere SMA-keuring.

Wouter Merle, die meer dan veertig jaar lid was van AV'23, herinnert zich nog dat hij een knaak (2,50 gulden oftewel 1,15 euro) als eigen bijdrage voor de keuring moest meebrengen. Ook de inrichting van de wachtkamer van de praktijk aan de Van Boshuizenstraat in Buitenveldert staat hem nog bij.

Aan de wacht- en spreekkamer is sindsdien niet veel veranderd. Dat bleek uit de beelden van het televisieprogramma Nieuwsuur, waarin Van Hasselt deze maand werd geportetteerd. De dokter, inmiddels 93 jaar oud, heeft nog steeds geen computer op zijn bureau staan.

Sinds 1960 voert hij er samen met zijn vrouw zijn huisartsenpraktijk. Om zeven uur begint het spreekuur. ,,Expres zo vroeg dat niemand van school of werk hoeft te verzuimen", zei hij in het dagblad Trouw. ,,Ik heb geen antwoordapparaat. We zijn 24 uur per dag, zeven dagen in de week bereikbaar." Op vrijdagavond en zaterdagmiddag deed hij destijds die sportkeuringen. Nu gaat hij op zondagochtend naar het verpleeghuis om bij te praten met zijn patiënten.

Heel ver terug, in 1956, was hij even nog dichter bij AV'23. Toen had hij de mogelijkheid de praktijk van dokter Wagenaar tegenover het oude Ajaxstadion voor 108.000 gulden over te nemen. Maar zijn welgestelde familie was niet bereid de jonge Van Hasselt handje te helpen.

Het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd (dat was in 1989) was voor Van Hasselt geen reden om ermee op te houden. Hij kreeg een briefje van het Amsterdamse ziekenfonds ZAO of hij maar wilde ophoepelen.

,,Ziekenfondspatiënten werden me afgenomen, ik mocht geen recepten meer uitschrijven, in het ziekenhuis deden ze alsof ik niet meer bestond." Van Hasselt ging in verzet. Leeftijdsdiscriminatie. In 2005 werd hij door de Commissie Gelijke Behandeling in het gelijk gesteld. Hij is van plan aan het einde van 2018 echt met de prakijk te stoppen.

Hoe lang ben je al trainer?
“Ik ben nu bijna vier jaar trainer. Ik werd door Joost Cosman gevraagd om trainer te worden. Ik zei ‘ja’ omdat ik hiermee de club ook een handje kan helpen. Ik ben begonnen met training geven bij de pupillen en ben na een jaar verder gegaan bij de groep van Nick van der Heide. Hij is de hoofdtrainer en heeft een opzet gemaakt voor de trainingen die in een jaar (en hierop volgende jaren) gegeven moeten worden, we volgen hierbij de leerlijnen. Nick is afgestudeerd Mensendieck therapeut en heeft veel verstand van het menselijk lichaam, hij let veel op de houding en de beweging van de atleten. Als iemand geblesseerd is, kan hij meteen helpen. Ik geef vooral training op de onderdelen, hier vullen we elkaar goed aan.”

Hoe omschrijf jij jezelf als trainer?
“Ik ben meer een sfeermaker dan een heel serieuze trainer. Ik ben niet streng, ik vind het leuk om met de kinderen bezig te zijn en te zien dat ze vooruit gaan. Voor een groep staan vind ik geen probleem. Je leert zelf ook van training geven, als je uitlegt hoe iets moet ga je hier weer goed over nadenken. De leeftijdsgroep vind ik leuk, de atleten beginnen te puberen. Ik vind het stiekem best grappig als ze brutaal zijn, dan kan ik dat beetje terug doen. Een grapje moet kunnen, maar als je traint en bezig bent, dan moet het goed. Je kan bij atletiek een goede mix maken van serieus bezig zijn en plezier hebben. Als ik zelf train dan ben ik ook zo met mijn vrienden Julian Record en Johnny van Schooneveld.”

Wat zijn je sterke kanten?
- Bram is bescheiden, maar is een sterke meerkamper. Hij heeft een prachtige techniek en kan dit voor de verschillende onderdelen goed overbrengen op zijn atleten. - “Het is leuk om de atleten de verschillende technische onderdelen te leren en daar richt ik mij op in de trainingen. Een tijdje geleden gingen we met de groep kogelslingeren. Dat is wel een beetje lastig, omdat ik dit onderdeel niet echt beheers. Dan is het een uitdaging om zelf uit te gaan proberen hoe het moet.”

Wat is je eigen beste onderdeel?
- Bram heeft veel clubrecords op zijn naam staan. Te beginnen bij de clubrecords op de estafettes, de 4x40 meter bij de pupillen-C en -B, vervolgens een 4x800 meter record bij de junioren-C, een record op de Zweedse estafette en de 4x200 meter bij de junioren-A en tot slot twee knappe estafetterecords bij de senioren. Bij de 4x100 meter zetten Bram, Jon Schouwenaar, Rutger Bien en Elvis Afrifa afgelopen jaar een toptijd neer van 41,22 seconden. Op de 4x400 meter werd op dezelfde dag door Bram, Jon, Rutger en Alain van der Tol een nieuw clubrecord binnen gehaald: 3:16,36 seconden.
Het meest trots is Bram op zijn individuele prestaties. Bij de junioren-B staat op de 400 meter een record van 51,50 seconden (outdoor) en 49,99 seconden (indoor). Op de 400 meter horden heeft hij bij de A-junioren een clubrecord van 55,43 seconden en op de 1000 meter (indoor) staat nog een record met een tijd van 2:46,97 seconden. Doel is dit jaar bij de A-junioren het record op de 400 meter van Marcel Korff uit 1982 te verbreken (49,57 seconden). Hij heeft nog twee wedstrijden gepland waarbij hij dit kan proberen….... -
“Er was een moment dat ik atletiek even niet zo leuk meer vond. Ik was altijd een goede atleet, maar toen ik C-junior was ging iedereen mij voorbij, ik was niet meer zo goed als eerst. Ik wilde niet stoppen, maar als het niet goed gaat, dan is er minder aan. Ik was kleiner dan de rest, het maakt op die leeftijd ook uit wanneer je jarig bent (Bram is jarig in oktober). De atleten die in het begin van het jaar jarig zijn hebben toch een zeker voordeel. Ik weet nog dat mijn trainer Theo Danes tegen me zei dat hij zeker wist dat als ik zou gaan groeien, dat ik hoog zou kunnen scoren op NK’s (of iets in die trant). Het gaf wel moed. Bij de junioren B ging het ineens weer beter en rende ik een snelle tijd op de 400 meter in Den Haag.” - Uiteindelijk kwam het helemaal goed, Bram is nu 1.86 meter. - “Mijn sterkste onderdeel is de 400 meter, maar ik vind de meerkamp leuker om te doen. Je doet alles, het is afwisselender. Om een echt goede meerkamper te worden zou ik wel een paar onderdelen moeten verbeteren. Met Theo ga ik oefenen op het polsstokhoogspringen.

Bijzondere atletiekervaring?
“Ik heb meerdere mooie atletiekervaringen: Op de NK (Nederlandse Kampioenschappen) heb ik twee bronzen medailles gewonnen. Op de 400 meter werd ik bij de A2-junioren derde. Vorig jaar stond ik samen met Johnny op het podium bij de hink-stap-sprong. Hij was eerste, ik was derde. Verder werd ik op verschillende NK’s drie keer vierde, net geen prijs, maar toch ben ik tevreden. De estafettes die wij liepen met ons AV’23-team waren ook hele mooie ervaringen.
Verder deed ik samen met Julian een keer mee met de junioren-C Interland in Almelo. We kwamen voor Nederland uit op de hink-stap-sprong. Het was een wedstrijd tussen Nederland en Westfalen en ondanks dat wij niet wonnen met de hink-stap-sprong, won ons team wel. Het zou een droom zijn om een keer naar de EK (Europese Kampioenschappen) of een ander groot toernooi te mogen gaan. Je moet bij de EK op de 400 meter onder de 46 seconden kunnen lopen als senior.”

Leukste wedstrijd om aan deel te nemen?
“Er zijn verschillende leuke wedstrijden: De NK junioren is leuk, omdat daar altijd de besten komen. De competitie met het AV’23 team is mooi, we zaten afgelopen jaar in de hoogste divisie. En natuurlijk de clubkampioenschappen bij AV’23. Iedereen doet mee en het is gezellig. Mijn vrienden en ik maken onderling veel grappen op zo’n dag.”

Favoriete eten?
“Pasta-pesto van mijn vader, omdat het met liefde gemaakt is. De dag voor de wedstrijd eet ik meestal iets als pasta, op de wedstrijddag eet ik vaak bananen en broodjes met pindakaas. Johnny, die voeding en diëtetiek studeert, heeft een keer een dieet voor mij gemaakt dat ik twee weken heb gevolgd voorafgaand aan de wedstrijd op het NK. Het dieet bevatte weinig vet, ik voelde mij wat frisser en gezonder, maar misschien zat dat ook wel in mijn hoofd. Uiteindelijk werd ik toen vierde, maar ik denk achteraf niet dat het dieet heel veel invloed heeft gehad op mijn presteren. Ik was na het dieet wel iets lichter geworden. Normaal hou ik erg van snoepen en dat had ik twee weken niet gedaan.”

Andere hobby’s behalve atletiek?
“Voetbal, dat heb ik een beetje van mijn vader, hij speelde vroeger in het eerste van AFC. Zelf heb ik ook gevoetbald, maar het was op een gegeven moment niet meer te combineren met atletiek. Ik vind het leuk om met mijn vrienden te voetballen, mijn schoolvrienden doen allemaal aan voetbal. Ik volg Ajax en ik ga af en toe in het stadion kijken.
Mijn ouders zijn sportief, ze komen bij bijna iedere atletiekwedstrijd kijken, maar hebben zelf nooit aan atletiek gedaan. Ze vinden het heel leuk dat ik het doe, zijn ook actief bij AV’23 en houden zich bezig met de instroom van nieuwe leden. Nu tennissen mijn ouders, dat ik heb zelf ook een half jaartje gedaan, maar dat is niet mijn sport. Op het Sint Nicolaas Lyceum zat ik in de sportklas, het is een hele leuke school, ik heb het daar erg naar mijn zin gehad.”

Waar denk je aan bij de maand augustus?
“Niet zoveel in het bijzonder. Ja, in augustus ben je vaak vrij, vakantie.” - Bram heeft net zijn eindexamen HAVO gehaald. Hij had zich ingeschreven bij de Johan Cruijff academie, maar besloot toch eerst een tussenjaar te nemen om goed na te denken over wat hij wil. Hij is met schoolvrienden op vakantie geweest naar Mallorca en geniet van zijn vrije tijd. Plan is eerst een jaar te gaan werken en sparen en daarna goed gemotiveerd aan een volgende opleiding beginnen. -

Heb je een verbeterpunt of tip voor AV'23?
“In het interview door Dirk Visser (2013) zei ik dat ik zou willen dat er bij AV’23 meer wedstrijden zouden zijn. Ik heb geprobeerd samen met anderen een wedstrijd te organiseren, maar er komt zoveel bij kijken. Het kost geld, je moet van alles regelen, je hebt voldoende vrijwilligers nodig, het blijkt lastiger dan vooraf gedacht. Ynze Strikwerda heeft zich enorm ingezet voor het organiseren van wedstrijden. Bij AV’23 hebben we de wedstrijden van de pupillen- en juniorencompetitie. De finale van de junioren-B finale is een paar jaar geleden door ons georganiseerd, dat was geweldig. Nu is er ook het ABC-baancircuit, dat heeft Ynze heel goed gedaan. Als ik al het geld van de wereld zou hebben, dan zou ik het krachthonk opknappen. Ze zijn er wel mee bezig om dit beter te maken. Verder heb ik geen verbeterpunten, ik ben heel blij hier bij AV’23.”

Ik geef het stokje door aan….
“Stella de Kruijf, trainer bij de pupillen. Zij was mijn eerste trainer en heeft mij enthousiast gemaakt voor atletiek. Heel eerlijk weet ik niet meer zoveel van de trainingen van vroeger, maar het was zeker leuk bij haar. Ze was een tijdje gestopt, maar nu is ze weer trainer. Ik ben benieuwd hoe het met haar gaat en wat ze allemaal doet.”

Hardlopen is goed, maar het kan beter. Steeds meer mensen lopen een of meerdere keren per week een rondje. Voor lopers die al een beetje ervaring hebben, biedt de Watergraafsmeerse atletiekvereniging AV’23 deze zomer een nieuwe uitdaging. “In tien avonden trainen voor de tien kilometer.” Grote kans dat je met onze trainers een PR gaat lopen!

Op zondag 29 oktober organiseert AV’23 de Middenmeerloop, een prachtige loop door het vele groen van de Watergraafsmeer en Diemen-noord. Onderdeel van Rondje Mokum, dus kans op leuke prijzen. Dit jaar krijgt de Middenmeerloop een nog beter parkoers, maar start en finish blijven op de atletiekbaan van AV’23.
Het lijkt ons geweldig om daar met een club enthousiaste mensen aan de start te verschijnen. Tegen het eind va n de zomervakantie, op maandag 21 augustus, gaan we beginnen met de clinic gegeven door onze ervaren hardlooptrainers Tjitske en Anneke.

Op je eigen niveau
De ‘Middenmeer-clinic’ is een traject van tien trainingen voor licht gevorderde en gevorderde lopers. Om goed mee te kunnen doen moet je in staat zijn om tenminste vijf kilometer achter elkaar hard te lopen. Dat hoeft nog niet zo héél hard. Er moet nog wel wat te trainen zijn. Onze ervaren hardlooptrainers geven tien maandagavonden lang een inspirerende looptraining. De trainingen zijn afgestemd op je eigen niveau. Je leert hoe je verantwoord en lekker kunt hardlopen. Na de training staat er een kop thee of koffie voor je klaar in onze  kantine en vertelt de trainer hoe je die week zelf kunt trainen. We nodigen een keer een sportfysiotherapeut uit om iets te vertellen over loopbelasting en blessurepreventie. En we besteden aandacht aan hardloopschoenen en kleding.

Persoonlijk record
De clinic begint op maandag 21 augustus om 19.30 uur. Vlak daarvoor krijgen deelnemers nadere informatie over de inhoud van de clinic. De trainingen vinden plaats op en rond de professionele 400 meter atletiekbaan van AV’23 aan de Radioweg 89 in de Watergraafsmeer. Of je na de clinic de tien kilometer binnen een uur kunt hardlopen of niet, dat maakt niet uit. Je gaat gewoon voor je persoonlijk record tijdens de loop op 29 oktober. Plezier, motivatie en hardlopen ervaren als tool om je beter over jezelf te voelen, staan voorop. Hopelijk inspireert de clinic om ook na de clinic lekker te blijven hardlopen en misschien wel lid te worden van onze club.

Kosten en inschrijving
Deelname aan de middenmeer-clinic  kost 90 euro, inclusief inschrijving voor de Middenmeerloop. Aanmelden kan via dit formulier of door een mailtje te sturen aan Bart Boevink, onze verenigingsmanager ().
Voor vragen kunnen jullie contact met mij opnemen via