Boxmeerdaagse, 9e en laatste etappe

De negende (voor mij vijfde) en laatste marathon van de Boxmeerdaagse staat voor vandaag op het programma. Wederom worden we vergezeld door een aantal gastlopers. Dit maakt het deelnemersveld aantrekkelijk. De zomer laat zich nog steeds van zijn goede kant zien. Evenals voorgaande dagen. Eigenlijk was het verschrikkelijke onweer op de eerste loopdag de enige dwarsligger. Maar het blijft warm. Een sublieme zomer, toch! Vandaag starten we vanuit Boxmeer en het parcours is kort samengevat: Boxmeer-Cuijk-Boxmeer.

Na een korte toespraak van Willem gaan we om 09:00 uur op pad. Gelijk aan de laatste dagen vormt er zich meteen een bus met lopers. Iedereen die dat tempo kan volgen komt sowieso op tijd aan de meet. Via het centrum van Boxmeer zoeken we de rivier de Maas op. Over verschillende onverharde paden gevolgd door alleraardigste dijkpaden belanden we in het dorpje Beugen, om daarna meteen door te lopen naar de plaats Oeffelt. Er staat bijna geen wind en de zon doet zijn best om het de mens naar de zin te maken. Aan de rand van Oeffelt krijgen we wat eten en drinken aangeboden. De lege bidons worden verwisseld voor volle drinkbussen. Meteen gaan we verder. We houden het schema strak in de gaten en tot op heden gaat alles naar volle tevredenheid. Het traject van Oeffelt naar Cuijk speelt zich af in de uiterwaarden van de rivier. Het is daar prachtig, maar we moeten vele malen over hekjes en afrasteringen klauteren. Men kan het echt geen snel parcours noemen. We moeten het er maar mee doen. Het is niet anders. In de schaduw van de spaarzame bomen liggen de melkmachines heerlijk te suffen. Ook zij hebben het warm en vermijden alle overbodige energie. Op een schapenpad lopen we kriskras tussen de distels en de andere begroeiingen door.

Op de vrije zondag houdt de beroepsscheepvaart zich tot het minimum beperkt, maar de plezierjachten en snelle bootjes voeren daarentegen de boventoon. Plots zien we een aantal meter achter een speedboot een waterskiër. Op ski’s scheert hij voorgetrokken door de boot over het water. Maakt snelle, korte bochten en duikelt niet in het water. Het pad eindigt vlak voor de plaats Cuijk. De bekende torentjes zien we al van verre. Ruim twee weken geleden liepen we hier ook tijdens de Vierdaagse van Nijmegen. Toen staken we de rivier over via een pontonbrug, aangelegd door de Genietroepen van de Koninklijke Landmacht. Het scheepvaartverkeer was daardoor tijdelijk gestremd. Nu is daar geen sprake van. We maken de oversteek middels een veerpont, aangedreven door een motor en een stalen kabel. De veerpont ligt aan de andere kant van de rivier afgemeerd. Het zal eens niet zo zijn. Onze verzorgingsploeg staat aan de Cuijkzijde. Dus we hebben genoeg tijd voor een drankje met iets lekkers. Een flink aantal ultralopers staat ons op te wachten en zullen zich bij ons in de bus voegen.

Uiteindelijk komt de veerponthouder naar de overzijde. Hij heeft het druk, want de veerpont is overvol. Ook aan onze kant is het een drukte van betekenis. Naast ons, wil ook een groep toerfietsers en enkele voertuigen met de komende overtocht mee. Aangezien de veerponthouder geen medewerkers in dienst heeft, moet hij bij iedereen tolgeld ophalen. Het duurt dan ook een hele poos voordat hij de gelden heeft geïnd en van wal steekt. De slagboom is gedaald en langzaam vaart de veerpont naar de oostelijke Maasoever. Wij verlaten als eerste de platbodem en gaan op weg. Al snel slaan we een pad in bedekt met sintels. Heerlijk als je blaren op je voeten hebt. Het pad komt uiteindelijk uit bij de Mokerplas. De weersomstandigheden zijn van dien aard dat het watersportgebied overbezet is. Zowel Nederlanders als onze Oosterburen hebben dit recreatiegebied gevonden. Het is druk langs de kant van het water, maar ook op het water. Willem en ik twijfelen even of we snel een duik zullen nemen. Het is er wel het weer voor. Ook bij de jachthaven in de plaats Plasmolen is het een drukte van jewelste. De zonaanbidders kijken ons verschrikt aan als we in een hoog tempo voorbij snellen.

Aan de zuidkant van de Mokerplas, nabij het dorpje Middelaar, hebben we een verzorgingspost. Voor de kerk staat de post bij een muur en een bankje. Heel even neem ik daarop plaats en drink twee bekertjes met cola leeg. Daarna gaan we de uiterwaarden van de Maas weer in. Het is er schitterend, maar het gebied is niet gemakkelijk te doorkruisen. Aan het eind van het natuurgebied klimmen we één voor één over een hek en lopen even later het plaatsje Milsbeek binnen. De Maas wordt overgestoken via een brug aan de westelijke kant van de plaats Gennep. De Maas is hier de grens tussen de provincies Limburg en Noord Brabant. De zon brandt alsmaar op onze ledematen en de kilometers gaan nu toch echt tellen. We proberen het tempo erin te houden. Regelmatig wisselen van positie om het tempo hoog te houden. We dwalen even van de rivier af om er niet veel later weer terug te keren. Langs de kant van de vaarroute staan nog enkele kazematten, een verdedigingswerk van weleer. Een onvervalst graspad brengt ons terug naar de plaats Boxmeer waar we vanmorgen zijn begonnen. De laatste kilometer is voor ons nu aangebroken en weldra is deze 9-daagse ook een feit. De teller stopt bij 45 km. Dus ruim genoeg voor een marathonafstand.

Iedereen die deze tocht mogelijk heeft gemaakt wordt hartelijk bedankt, want jullie toewijding deed anderen volharden.