Een merkwaardige race

Voor de start maken we grapjes over het advies van de organisatie: "pas je ambities aan". Dat betekend zeker lekker weer, nu nog harder.
Er worden extra flesjes water uitgedeeld in het startvak. Iedereen staat te lurken. We worden waarschuwend toegesproken door de dokter van het medisch comité. Daarna de samenzang en het kanonschot.

We zijn vertrokken voor wat een merkwaardige race zal worden; Rotterdam 2007.
Terwijl de soundtrack van Pirates of the Caribean luid over de Coolsingel davert, vliegen we weg. Net als vorige keer krijg ik een brok in mijn keel van de opwinding. Een hele marathon voor de boeg.
Aan weerskanten van de Erasmusbrug zorgen blusboten voor spektakel, daar kan de Nesciobrug bijna niet tegen op. De lopers om me heen hebben net het goede tempo, ik ben dus ver genoeg achteraan gaan staan.
Bij Maashaven staat Lenie langs de kant met haar vouwfietsje: Marathon van Siem, mede-mogelijk-gemaakt door Lenie.
5 km 29:05

Na een paar minuten zie ik de eerste loper langs de kant liggen. Bij het estafette wisselpunt vraagt mijn buurman: "kan ik me daar nog voor inschrijven?" De temperatuur begint op te lopen.
In Pendrecht zitten de bewoners met tafels en stoelen in de middenberm, thermoskannen en biertjes bij de hand. Het publiek juicht en is blij. Lopers met Feyenoordshirtjes worden extra hard aangemoedigd.
10 km 28:26

In het Zuiderpark moet ik plassen, dat flesje in het startvak was misschien toch niet zo’n goed idee.
Tussen de bomen kom ik lekker mee in het tempo, het animo en de toejuichingen van het publiek langs de kant is hier ook weer geweldig.
15 km 29:30

De route gaat nu over brede lanen door de 60-er jaren buurten van Zuid. Wat opvalt is dat in de bermen van de lanen de bomen meestal verdwenen zijn. De prachtige platanen die er nog wel staan zitten nog nauwelijks in het blad. Wat staat die zon in april om 13 uur al hoog aan de hemel. De enorme hitte begint nu toch aan het tempo te trekken. Door het lichte oostenwindje waar we tegenin lopen krijg je nog wel enige verkoeling. De sponspost op 17,5 km komt niet te vroeg.
Bij de waterpost halverwege zijn nog bekertjes genoeg….. op de grond. Ik vind er een die nog wat vorm heeft en vul ‘m een paar keer onder de waterslang. Bijna de helft van de lopers moet dan nog komen.
20 km 30:56

We laten nu de bewoonde wereld achter ons. Eerst komt een klaverblad, een stuk snelweg, een verlaten industriegebied. Grote gebouwen houden het lichte briesje tegen. Langs de kant staat nauwelijks publiek. Er is geen boom, geen verkeersbord, zelfs geen lantaarnpaal die wat schaduw kan geven. De EHBO post wringt het laatste druppeltje uit de jerrycan.
Verder gaat het langs de Kuip, de betonnen moskee en over een lang en hoog viaduct over de sporen. De Erasmusbrug is nog klein en lijkt nog zo ver weg. De route voert verder langs bouwterreinen en braakliggende velden. De man met de hamer is ook een rotterdammer en hij woont hier.
Dit is niet leuk meer. Bij de waterpost geef ik het op. Ik wandel door richting de Coolsingel, pak mijn tas en ga naar huis.
Net op dat moment wordt ik op mijn schouder getikt door Frits. Hij denkt er al net zo over.
25 km 32:26

Bij de bocht bij de rivier staan heel veel mensen te juichen en te zingen. Ik wandel er langs en voel ineens weer die brok in mijn keel. Ja zeg, ik heb hier toch maanden voor getraind? Die mensen juichen en zingen ook voor mij? Ik moet dit gewoon uitlopen. Tot mijn eigen verbazing draaf ik de brug op. En er aan de andere kant weer af. In de stad staan de mensen rijen dik langs de kant. Iedereen is enthousiast. Als iemand eens een flauw grapje roept wordt hij direct door omstanders gecorrigeerd: "He joh, dat is niet positief, dat moet je niet roepen!"
Daar staat ook ineens Lenie weer met een klein plastic-Amsterdam-marathon-bekertje. Het is het lekkerste bekertje van de dag.
30km 36:25

Bij steeds meer hulpposten zie ik benen onder aluminium nooddekentjes uitsteken. Nu wordt het serieus. In het Kralingsebos lopen we gelukkig steeds meer in de schaduw. Ik kom weer een beetje in m’n ritme.
Als we op het verste punt zijn, springt een agent op het parcours. Met armen wijd begint hij te schreeuwen: "Stoppen, stoppen, de marathon is afgelast." Links en rechts schieten de lopers langs hem, ik ook. Afgelast oké, maar dan wel na mij. De kortste weg naar de Coolsingel is nu rechtdoor.
35 km 35:27

Bij de waterpost worden we gemaand te gaan wandelen. De marathon is afgelast maar iedereen krijgt een medaille. Gaat u vooral wandelen. Een kleine 10 km wandelen, daar doe ik meer dan twee uur over. Het trekt mij niet erg aan, langzaam verstijvende spieren, niks te eten en nog steeds hartstikke warm. Ik zet een dribbeltje in en vervolg mijn weg. Het publiek krijgt ook in de gaten wat er aan de hand is, in plaats van aanmoedigingen klinken nu troostende woorden. Langs de kant staan mensen met tuinslangen.
Mijn buik zit vol met een koude plons, drinken helpt niet meer.
Daar staat ook ineens Lenie weer, zij fietst met me mee door de stad.
40 km 40:31

In de stad staat nog steeds een dikke haag publiek te juichen en te zingen. Bij de waterpost zijn geen bekertjes, maar de vrijwilligers staan in een rij met sproeiende slangen in hun hand. Ik steeds harder lopen. Op de laatste 500m kan ik nog een versnelling maken.
Na de streep staat de burgemeester me breed lachend op te wachten. Ik bedank hem voor de steun die de rotterdammers me vandaag hebben gegeven en krijg mijn medaille omgehangen.
4:37:38
Trots en tevreden strompel ik naar de verkleedtent.