Uit het rommelhok, 18 februari 2018
Minipupillen Woensdag 16.30 uur o.l.v. Joost Cosman:
Blijkbaar is atletiek ook onderhevig aan de seizoenen. In de winter wordt er niet hoog gesprongen en ook niet aan polstokhoogspringen gedaan. Dat is maar goed ook, want de sleutels van alle drie de hoogspringbakken zijn al weken zoek. De vertrouwde sleutelbos met dat leuke bruine beertje heeft jaren dienst gedaan, maar was zomaar vertrokken. Het enige dat nog resteerde was een afgebroken sleutelstomp in één van de hangsloten. Wat zou er met het beertje gebeurd zijn? Koud en verlaten in een greppel?
Terwijl ik woensdag bezig was om nieuwe sleutels te organiseren kwam een vertrouwd gezicht de baan op: Joost Cosman, trainer van onze minipupillen. Ook hij had geen idee wat er met het beertje gebeurd was. Minipupillen doen nog niet aan hoogspringen of polsstokhoog. Met een bak tennisballen en een paar matten kan Joost makkelijk een uur vullen. Ik vind het altijd fantastisch te zien hoe makkelijk Joost met die vijf- en zesjarigen omspringt.
De kluisjesmaniak:
Waarom ik zo houd van onze vereniging, is vooral vanwege
al die bijzondere typen die hier rondlopen. Volgens mij vindt je die alleen maar bij een atletiekvereniging. Van een heel hard lopende veganist tot een bijna full-time kogelslingerende jonge vader. Van een dichtende tienkamper tot een hardlopende kleuterjuf/poolreizigster. Maar soms heb je ook weleens een beetje genoeg van al die bijzonderlingen. Zo loopt er bij ons een lid rond dat nu al voor de derde keer al onze kleedkamerkluisjes op slot draait en de sleuteltjes verbergt in het naastliggende kluisje. Waarom is voor mij een groot raadsel. Lastig is het wel. Op deze manier lijkt het of alle kluisjes in gebruik zijn, terwijl dat er maar één is. Misschien is het beter om tijdens de trainingen de kleedkamers af te sluiten. Dat voorkomt ook dat onverlaten kluisjes openbreken en leeghalen. De afgelopen weken moest al drie keer bij de politie aangifte gedaan worden van braak en diefstal van de inhoud van een kluisje.
Nieuwe buren:
Vanaf mei dit jaar krijgen we nieuwe buren. Het gaat om het kantoortje en de voormalige garage aan de zuidkant van ons clubhuis. Op dit moment wordt er druk schoongemaakt en geschilderd door de mannen van de DWI. Er komt nieuwe vloerbedekking en meubilair. De garage wordt de tijdelijk kantine voor de medewerkers van Sportbeheer-Oost, het kantoortje wordt de werkplek van de Peter, Thomas en Ronald. In mei start ook de sloop van hun huidige onderkomen op de gemeentewerf naast de Jaap Edenbaan. Er komt daar een super duurzaam nieuw gebouw met een ruime kantine en kantoor op de verdieping en kleedkamers, douches en een receptie op de begane grond. Op het dak komen zonnepanelen, de buitenwanden worden bedekt met platen van hergebruikt hout en gerecyclede autobanden. Anderhalf jaar later is alles klaar en kunnen de mensen van sportparkbeheer weer terug naar de werf. Wat er dan met de “garage” en het kantoortje gebeurt is nog onduidelijk. Een mooie gelegenheid om onze belangstelling te tonen. Het kantoortje kunnen we goed gebruiken voor vergaderingen van bestuur en commissies, de “garage” voor indoortrainingen of voor de opslag van trainingsmateriaal.
Hardlopen is soms vliegen:
Iedere hardloper kent dat wel, dat gevoel van loskomen van de baan als het echt lekker gaat. Vooral bij het trekken van een kort sprintje. Dat overkwam me vanmorgen tijdens de gewone zaterdagochtend training. Hardlooptrainer Kees van de Berg weet dat als geen ander op te roepen. Een prachtig opgebouwd programma met korte sprintjes als afsluiting van een duurloopje. Het geeft mij altijd een voldaan gevoel. Altijd mooi weer op de vroege zaterdagochtend en daarna nog de hele zaterdag beschikbaar voor douche, krant, koffie, boodschappen en pannenkoeken bakken voor de kleinkinderen.
Er kan op zo’n dag niets meer stuk.