AV’23 liep mee met de New York City Marathon

door Roland van der Put

Afgelopen zondag 3 november stond een groep van acht AV’23-ers aan de start van de New York City Marathon. Dit is een van de grootste en bekendste marathons van de wereld, en eentje die vaak hoog op het verlanglijst staat van hardlopers. Het was een ervaring die dit achttal niet snel zal vergeten!

Het plan ontstond een jaar geleden om met een klein groepje deze marathon te gaan lopen toen duidelijk was dat meerdere AV’23-ers uit de loopgroep van Jan Mens zich hadden gekwalificeerd voor een startbewijs o.b.v. een eerder gelopen (halve-)marathon. Na enkele maanden voorbereiding, en diverse gezamenlijke lange duurlopen, was het dan eindelijk zover om af te reizen naar de Big Apple.

Na aankomst was het eerst tijd voor een bezoekje aan de marathon expo om startbewijs, t-shirt e.d. af te halen. Samen met nog een paar duizend anderen (er doen ruim 53.000 lopers mee)… Hierna hadden we afgesproken voor het maken van een groepsfoto bij de finish in Central Park in onze zelfbedrukte t-shirts (dank Eugène). Tijdens de fotosessie in het zonnetje werden we aangesproken door een verslagever van het lokale televisiestation. Margriet voerde spontaan het woord en later bleek dat we in de uitzending zijn gekomen: kijk hier de video (vanaf 0:28).

Het “team from Amsterdam” ging daarna op tijd slapen want de volgende dag moesten we vroeg op (wekker om 4 uur!) om naar de start te reizen op Staten Island. Het parcours voert namelijk door alle 5 de wijken van New York dus start en finish liggen 42.2 km uit elkaar. Na een blik op het Vrijheidsbeeld vanaf de ferry en een korte rit met een shuttlebus was het Grote Wachten aangebroken in het start village. Gelukkig konden we ons warm houden en ging de tijd lekker snel doordat we met een gezellige groep lopers waren.

De start was om 09:40 aan de voet van de Verrazano-Narrows Bridge. Direct na de start was er een fantastisch uitzicht op de skyline van Manhattan aangevuld met een NYPD helicopter die rond de brug vloog om beelden te schieten (op de foto loopt Margriet met de gele armwarmers). Wow!!! Ondanks dat we meteen omhoog de brug opliepen kreeg iedereen vleugels.

Het hield niet op want het was perfect loopweer was (9 graden met veel zon) en er stonden zo’n 2 miljoen mensen aan de kant. Letterlijk overal stonden mensen om ons aan te moedigen, muziek te maken, bekers drinken uit te delen en te genieten van de enthousiaste sfeer. Mede doordat er 5 flinke bruggen onderdeel zijn van het parcours moesten we zo’n 250 hoogtemeters overbruggen. De pijn werd elke keer weer verzacht doordat de bruggen een mooi uitzicht op de stad boden.

Waar blijft die finish nou, want we zijn toch al in Central Park? Ja, alleen is dit park een flink stuk groter dan het voor ons bekende Vondelpark. En het gaat ook nog eens op en neer. Met nog 5 km te gaan werd iedereen vooruit geschreeuwd door het publiek dat rijen dik stond. En dan is daar om de hoek eindelijk de FINISH! Robin maakte het publiek nog enthousiaster door een aantal pushups te doen alvorens over de finish te sprinten (helaas zijn er nog geen beelden gevonden).

Na de finish begon de pelgrimage door het Central Park. Medaille om laten hangen, warmtedeken om, drinken & eten naar binnen werken en onze bagage in ontvangst nemen. Lopend naar het hotel werden we de hele tijd gefeliciteerd doordat het niet te missen was wat we zojuist volbracht hadden.

’s Avonds hadden we afgesproken in een restaurant om deze geweldige ervaring te vieren en met elkaar na te praten. Gelukkig zijn de porties in Amerika altijd lekker groot zodat onze honger gestild werd. Helaas kon niet iedereen erbij zijn omdat de marathon teveel had gevraagd, maar enkelen gingen zelfs nog tot in de vroege uurtjes door in de City That Never Sleeps…

De volgende dag was het Medal Monday. Een Amerikaanse (?) gewoonte om de hele dag met je welverdiende medaille door te stad te lopen (of te strompelen). Erg leuk om al die tevreden gezichten van mede-lopers te zien. En overal werden foto’s gemaakt van de prachtige medaille en op de achtergrond het Vrijheidsbeeld, de skyline van Manhattan, de Brooklyn Bridge of vul die bekende plek maar in.

Het parcours en het lange wachten leenden zich weliswaar niet voor het aanscherpen van PR’s, maar René kwam zonder het te weten dichtbij het clubrecord van de M55+ dat stond op 3:14:14. Een overzicht van alle gelopen tijden:

Robin: 3:06:29
Olof: 3:11:29
René: 3:14:47
Margriet: 3:20:48
Roland: 3:29:53
Eugène: 3:30:10
Walter: 3:31:42
Anna: 3:44:43

Iedereen vond het een ervaring om nooit meer te vergeten. Het parcours, de stad, de sfeer, het publiek, het weer en natuurlijk de groep AV’23-ers. Bedankt om hier onderdeel van geweest te zijn! En ook dank aan de meegereisde supporters voor jullie aanmoedigingen.