‘Gouden’ Brenda Baar: “Ik mentaal sterk? Blijkbaar wel”
Brenda Baar bevond zich afgelopen zomer op het NK plotseling in de positie van de Britse sprinter Linford Christie. Hij had in 1990 het hele voorseizoen nog geen prijs gelopen, tot de Olympische Spelen in Barcelona. ‘The night it mattered most’ (de avond waar het er echt op aankwam) won hij goud op de 100 m.
Brenda over verspringen op het NK: “Met een sprong van 6.10 m stond ik de hele tijd eerste. Plotseling sprong een ander 6.15 m. Toen dacht ik wel even potverdorie. Ik werd voorbijgegaan, dat wil je niet. Toen moest ik vol aan de bak. Ik moest verder springen. De druk vertaalde zich niet in het negatieve. Ik werd niet nerveus.Toen het lukte (met een PR van 6.26 m), was dat heel leuk. Daar doe je het voor.” Brenda won de volgende dag goud bij hinkstapsprong.
Op de vraag of zij mentaal sterk is, zegt Brenda: “Blijkbaar. Op zo’n moment moet je jezelf opladen. Ik had geen zin om niet als eerste op het NK te eindigen terwijl ik wist dat ik dat wel in me had. De drive om jezelf te verbeteren, – dat verlangen zit in je. Daar train je alle dagen voor om het te bereiken.
Je leeft wel naar het NK toe, een van de belangrijkste wedstrijden. Met schema’s van Els train je zo dat je dan in vorm bent. Fysiek en mentaal gaat hand in hand. Talent heb ik zeker, maar er is ook veel doorzettingsvermogen nodig.”
Zij vertelt van de ernstige blessure (linker achilles helemaal afgescheurd), die ze vorig jaar mei in de eerste wedstrijd van het seizoen opliep. “Dat was op een zondag. Op maandag ben ik geopereerd. Dinsdag had ik rust en woensdag ben ik met oefeningen begonnen. Na de operatie ben ik dus heel snel weer doorgegaan. Ik deed allerlei onderhoudende alternatieve oefeningen die me later enorm geholpen hebben om snel en vooral goed terug te komen.
Tijdens die herstelperiode had ik de groep en Niels hard nodig. Vooral Annemiek Bolt heeft me bij het revalideren enorm geholpen. Met haar doe ik nog steeds minstens één ochtend per week krachttraining. Bovendien is trainen in je eentje niets voor mij. Overigens wordt op de club de groep waarmee ik train, steeds hechter. Kortgeleden zijn we met een paar mensen naar Brussel geweest om naar een Diamond League-wedstrijd te kijken. Fantastisch mooie atletiek is dat!
Na het NK, voor mij de laatste wedstrijd van het seizoen, heb ik nog een beetje krachttraining gedaan en daarna ben ik heerlijk op vakantie geweest. Ik ben nu weer rustig aan het opbouwen. In april of mei beginnen de wedstrijden weer. Misschien doe ik nog enkele indoorwedstrijden. Ik moet conditie, kracht, coördinatie en sprongkracht opbouwen. Vorig jaar, na mijn blessure, heb ik getraind zonder dat ik kon lopen en springen. Dat kan dit jaar gelukkig wel. Afgelopen seizoen heb ik bij hinkstapsprong een halve meter minder ver gesprongen dan mijn PR. Die halve meter en liefst meer wil ik volgend seizoen inhalen.
Het leukste aan atletiek? Zowel de weg ernaartoe als de prestatie. Je ergens op voorbereiden met de trainingen is heel erg leuk, maar als het lukt: Dat is het toefje. Of volgend jaar de doorbraak [naar een nieuw PR] komt, hoop ik van harte. Het is wel de bedoeling.
Er zijn nog doelen open. Je gaat wel meer willen. Nederland uit en internationale toernooien; dat is nog niet gelukt. Ik doe wel altijd mee aan de Europa Cup, dat is het EK voor landenteams. Dat zijn altijd fantastische wedstrijden. Het is leuk om met het Nederlandse team op stap te zijn. En de sfeer op internationale wedstrijden is ook heel bijzonder. Hinkstap doe ik dan altijd; ver heb ik dit jaar niet gedaan als gevolg van mijn blessure.
Ik werk parttime als praktijkverpleegkundige in een huisartsenpraktijk in Utrecht. ’s Zomers werk ik iets minder, ’s winters iets meer, zodat ik goed uitgerust voor de wedstrijden ben. Ik vind het geweldig dat dat kan. Superfijn.”
Dit interview vindt plaats in het krachthonk, waar op dat moment Els van Noorduyn haar conditie op peil houdt. Als aan het eind van het gesprek terloops de boomgaard op het AV-terrein ter sprake komt, zegt Brenda: ”Een fantastisch idee”, maar, roepen beide dames in koor: “Die bomen staan echt in de weg. Gewoon op de verkeerde plek”. Waarvan akte.
Brenda (26) werd zes jaar geleden lid van AV ’23 om bij Els van Noorduyn te trainen. Sinds 2007 is zij elk jaar Nederlands kampioen bij hinkstapsprong, met uitzondering van 2012 toen ze wegens de blessure niet meedeed. Ook werd ze in 2008, 2011 en 2013 kampioen bij verspringen. Haar PR op hinkstap (13.51 m) is ook het Nederlands record.
(foto: Coen Schilderman)