Rutger Bien(27)
door Monique Admiraal
Hij is een van de snelste sprinters van AV’23 en een echte teamspeler. De estafette is zijn favoriete onderdeel en veel clubrecords staan op naam van hem en zijn medelopers. Atleten van AV’23 zijn vrienden voor het leven met wie hij ook buiten de baan veel afspreekt. Rutger stopte even met fanatiek trainen, maar kwam terug omdat hij de atletiek teveel miste. Nu traint hij weer meerdere keren in de week bij verschillende trainers en kijkt hij uit naar de wedstrijden van het komend seizoen. Positieve, vriendelijke en weer gemotiveerde Rutger blijft hopelijk nog lang bij AV’23 rondlopen!
Hoe lang doe je al aan atletiek?
“Volgens mij sinds 2004/2005. Ik zag de Olympische Spelen op televisie en ik dacht: ‘Dat wil ik ook doen!’ Mijn moeder vond het prima, het was beter dan voetbal, vond zij. Ik ben begonnen bij trainer Bas Mulder en ik vond het meteen heel leuk. Hij heeft een grote rol gespeeld in mijn leven. Ik was een erg druk jongetje, maar hij ging daar heel leuk mee om. Meerdere keren ben ik getest op ADHD, maar ik heb het niet. In de atletiek kon ik mijn energie kwijt. Toen ging alles beter, ook op school. Bij mijn eerste training ontmoette ik Alain van Tholl, voor hem was het ook zijn eerste atletiektraining. We moesten samen een oefening doen en sindsdien zijn we vrienden. Hij is nog steeds een van mijn beste vrienden.
Ik heb twee jaar bij Bas getraind en daarna stroomden we bij de junioren door naar de trainingen van Sander Stok en Theo Danes. Dat was ook heel leuk, we keken erg op tegen die groep en nu hoorden we erbij. Toen we ongeveer vijftien jaar oud waren, werden Alain en ik best goed en gingen we ook bij Els van Noorduyn trainen. De trainingen werden serieuzer en op een gegeven moment trainden we bij Els samen met een sterke groep sprinters. De andere jongens waren wel wat ouder, maar dat maakte niet uit. De meeste jongens van deze groep zijn nu gestopt, maar we zien elkaar nog steeds en zijn nog steeds vrienden.
Het meest heb ik geleerd bij Els, daar heb ik ook het langst getraind. Vooral op mentaal vlak heb ik veel aan haar gehad. Als je jong bent, ben je heel erg bezig met de prestatie zelf. Het heeft alleen geen zin om je druk te maken over je doel. Els zegt: ‘Dat snapt je lichaam niet’. Denk aan je techniek, dat is nodig om een goede prestatie te behalen. Ik denk dat Els zo sterk is door haar eigen sportcarrière. (Els deed als kogelstoter mee aan de Olympische Spelen en was jarenlang trainer van de wedstrijdatleten van AV’23.) Van haar leerde ik om relaxter en ontspannen te blijven, omdat je dan sowieso beter presteert.”
Blessure
“In 2019 heb ik een hele vervelende blessure opgelopen aan mijn linkerenkel. Ik kreeg steeds meer last, maar bleef wel doorgaan. In juni 2019 deed ik mijn laatste competitiewedstrijd, wat overigens heel goed ging, maar daarna kon ik niet meer normaal lopen. Pas dit jaar is door middel van een MRI ontdekt dat ik een cyste had in mijn enkelgewricht en dat veroorzaakte de pijn. In 2020 heb ik wel een beetje gesport, buiten en in de sportschool, maar niet of nauwelijks op de baan. Mede door corona was het eigenlijk helemaal niks. Ik kwam erachter dat ik het niet leuk vind om te sporten zonder doel. Dit jaar heb ik corticosteroïd injecties gekregen in mijn enkel, waardoor de pijn veel minder werd. Ik besloot weer meer te gaan trainen en snel kwam alles ook weer terug. Bij de twee competitiewedstrijden waaraan ik deelnam, kon ik weer goed presteren. Ik had er weer heel veel plezier in! Met verspringen lukte het mij om 6,74 meter te springen (mijn PR is 6,88 meter) en met estafette ging het soepel, dus ik was best tevreden.”
Training
“Ik train gemiddeld zes keer per week bij verschillende trainers. Bij Els van Noorduyn train ik op verspringen. Bij de broers Nick en Tim van der Heide doe ik algemene training en bij Sylvester Tanoh train ik op sprint. Verder doe ik zelf nog twee keer per week krachttraining.
Trainen is goed te combineren met mijn werk omdat ik door corona thuis werk. Ik werk veertig uur per week als data-analist voor de Randstad Groep. Mijn huis, waar ik woon met vrienden, medeatleten en broers Joshua en Julian Record is in Diemen vlakbij AV’23, heel handig dus. Hiervoor heb ik drie jaar bij NRC gewerkt op kantoor. Toen was het een stuk lastiger, want ik had weinig vrije tijd. Ik denk dat in de toekomst ook veel thuis kan werken, voor mij is dat prima.”
Beste onderdeel
-Rutger heeft clubrecords bij de C-junioren op de onderdelen 100 meter horden (14,13 sec) en bij verspringen indoor (5,79 meter). Verder heeft hij vijf clubrecords op de estafette, vanaf de B-junioren tot de senioren.-
“Mijn beste onderdeel is de 200 meter. Ik ben beter op de 200 dan op de 100, want ik start niet zo snel. Mijn PR is uit 2019 waar ik 22.19 seconden liep. Ik probeer al heel lang onder de 22 seconden te komen en ik hoop dat ik dat nog een keer kan halen. Verspringen kan ik ook, bij NK’s (Nederlandse Kampioenschappen) zit ik meestal bij de beste twaalf, dat is finale zegmaar. Bij sprint is er veel meer concurrentie, daar zit ik meestal bij de top vierentwintig (halve finale).
-En werpen?- Speer vind ik nog wel leuk, maar kogel en discus… ik weet niet niet… ik snap die onderdelen gewoon niet. Estafette vind ik verreweg het leukste onderdeel. Ik heb lang op voetbal gezeten en ben een teamspeler. Alle afstanden op de estafette vind ik leuk, van 100 tot 400 meter. Op de Zweedse estafette loop je met je team een 100, 200, 300 en 400 meter. Vaak ben ik daarbij derde loper.”
Waar verwacht je over vijf jaar te staan in je atletiek carrière?
“Ik denk dat ik over vijf jaar sowieso geen wedstrijden meer doe. Nog wel wat trainen enzo om niet dik te worden. Mijn levensdoel is gezond en fit te blijven. Je ziet bij de club weleens wat oudere mannen rondlopen die nog zo goed in vorm zijn, dat wil ik ook.
We willen in de toekomst misschien met de atletiekvrienden een voetbalvriendenteam vormen. Veel jongens hebben vroeger, net als ik op voetbal gezeten, dus we kunnen ook wel voetballen.”
Mijn held/idool
“Usain Bolt, Jamaicaans voormalig sprinter, supervet om naar hem te kijken. Verder de Amerikaan Ashton Eaton. Hij was jarenlanger de wereldtopper en wereldrecordhouder op de meerkamp. Ik kijk nog steeds heel graag atletiek op televisie, ook vaak samen met atleet (sprinter) en vriend Elvis Afrifa.”
Andere beoefende sporten en sport in de familie
“Ik heb voordat ik bij AV’23 kwam op voetbal gezeten. Mijn broer Tim heeft altijd gevoetbald, nu doet hij dat niet meer zoveel. Mijn vader doet aan sloeproeien, maar is niet zo sportief. Mijn moeder wel. Zij heeft altijd veel hardgelopen en deed ook hardloopwedstrijden. Ze was snel, volgens mij liep ze de 10 km in 46 minuten. Ze loopt nog steeds met een vriendengroep. Als hun trainer er niet is, val ik weleens in en geef ik hen training.”
Leukste wedstrijd
“De competiewedstrijden met het team van AV’23 vind ik het leukste en daarbij natuurlijk het onderdeel estafette waar ik altijd aan meedoe. Verder vind ik de baancircuitwedstrijden en de NK’s leuk. De spanning en die druk, daar hou ik van. Volgend seizoen willen mijn huisgenoten Joshua, Julian en ik samen meedoen aan wedstrijden op het onderdeel verspringen, daar kijk ik al naar uit.”
Bijzondere atletiekervaring of leukste wat AV’23 organiseert
“We namen in 2017 met het AV’23 mannenteam deel aan de NK teams, de eerste divisie promotie/degradatie wedstrijd. Ik deed mee met twee races op de estafette. Eerst de 4×100 meter, waarbij we het ons lukte een bijna negentig jaar oud clubrecord te verbreken. Een kwartier later deed ik ook mee op de 4×400 meter. Ik was vierde loper, maar ging veel te hard van start voor wat ik eigenlijk aankon. We waren derde in de serie, maar wisten ook hier het oude clubrecord te verbreken! Twee clubrecords in een kwartier tijd, het was ongelofelijk. Ik moest na afloop van mijn 400 meter race wel naar de EHBO en heb daar een half uur gezeten omdat mijn hartslag en bloeddruk veel te hoog was.”
Facebookfoto
“Tijdens mij stage in 2016 bij de Tolhuistuin (waar ik niet zoveel te doen had), zag ik een winactie van Puma op Facebook voorbijkomen, waarbij je een trip kon winnen naar Kingston in Jamaica. Ik besloot een superlange motivatie te schrijven waarom ik die trip zou moeten winnen. Een half jaar lang hoorde ik helemaal niets, maar toen ineens kwam het bericht dat ik gewonnen had! Ik nam Alain mee en we gingen in drie dagen heen en weer naar Jamaica voor foto’s en filmpjes voor Puma. De kleding en schoenen van Puma kregen we van te voren thuis gestuurd.
De foto, die als profielfoto op mijn Facebook staat, is gemaakt tijdens deze reis. Die dag stonden we heel vroeg op, omdat we om vijf uur ’s morgens op de baan moesten zijn om te trainen met de atletiekgroep in Jamaica. Zo vroeg, anders is het te warm om te kunnen sporten. Alain en ik liepen tempo’s op de baan. Na de training hadden we nog de hele dag om alle bezienswaardigheden van Jamaica te zien. De volgende dag vlogen we weer terug. Al met al een geweldige ervaring!”
Vrijwilligerswerk
“Ik geef soms atletiekclinics bij AV’23. Toevallig afgelopen zondag een sprintclinic, bedoeld voor de jeugdleden die bij de grote clubactie meer dan tien loten hebben verkocht. Ik heb dit een paar keer samen met Elvis gedaan, erg leuk! Ik ben vroeger ook trainer geweest, maar ik vind het niet zo leuk als je te maken hebt met kinderen die niet goed luisteren en niet gemotiveerd zijn. Verder help ik weleens mee als vrijwilliger bij wedstrijden.”
Joris Mantel, atleet van de maand december
“Ik ken hem niet zo goed. Hij is C-junior en ik weet wel dat hij supergoed is. Ik vind het cool dat hij zo gedreven is.”