AV23

door Theo Danes

door

door Ewald EngelenIedere atleet weet dat de offers die hij of zij brengt alleen maar gedragen kunnen worden bij de gratie van routine niet die van beloning. Het is niet ‘leuk’ om op een regenachtige avond je hardloopkloffie aan te schieten om een lange duurloop langs een koude, winderige dijk te maken, of een slopend tempoprogramma van 10 keer 600 in 1.30 op een natte baan af te draaien. Iets van het religieuze zondebesef dat doorklinkt in de bovenstaande termen ‘offers’ en ‘gratie’ ligt wel degelijk ten grondslag aan de motieven van zowel topsporter als fanatieke amateur. De vloek, de te lange blik op de billen van de mooie collega, de gedachte aan een zondig overspel, de wijnfles van gisteravond, de detective op TV – maar al te vaak is de training de aflaat voor het getourmenteerde geweten van de atleet.

door Marco groot

door Leonie van Drooge(3 maanden na dato)

door Kees ElsingaIk weet niet of het anderen ook is opgevallen maar de afgelopen maanden heeft het veel gewaaid en geregend en vooral op dinsdagavond. Als ik dan om vijf over zeven met een kop koffie de krant zit te lezen en hoor hoe regenvlagen mijn glazen serredak teisteren, moet ik veel, heel veel moed bij elkaar verzamelen om mij uit mijn luie stoel en in mijn hardloopkleren te hijsen. Op de baan aangekomen zie ik knarsetandend technische atleten in het (droge!) materialenhok hun oefeningen doen. Els van Noorduyn, ingepakt in een ruimtevaartpak waarmee ze zelfs op de Noordpool nog warm blijft, schreeuwt zichzelf en haar pupillen warm. De enige die haar kan overstemmen, is Jan Mens en die doet dat dan ook.