AV23

door Kees ElsingaEr zijn lopers die de 200 m. net genoeg vinden en die bij afstanden van meer dan 400 m. de tram nemen. Na één rondje op de baan ben je immers weer terug op hetzelfde punt, waarom zou je dan verder lopen? Deze mensen zijn verslaafd aan kunststof en allergisch voor asfalt. Zelfs de krachttraining doen ze binnen reukafstand van de baan, om hun kunststofshot niet te hoeven missen. Het idee dat ze een duurloop op de weg moeten doen, bezorgt ze grijze haren, van een marathon krijgen ze nachtmerries. Deze categorie tref je vooral aan in de groepen van Els van Noorduijn en Rob de Weger. Een enkeling snuffelt wel eens aan de wegatletiek (Ewald Engelen in de Vondelparkloop) maar keert snel terug naar hordes en verspringbak.

door Irene van Wijk

door Theo DanesIk ben verliefd. De jongedame in kwestie ken ik niet eens. Ik vind haar ook niet buitensporig mooi. Maar ze was laatst op de televisie en heeft me betoverd. Zo maar, zonder waarschuwing. Haar achternaam is Felix en jazeker: ik voelde me volmaakt gelukkig gedurende 21 seconde en 81 honderdste. Later mocht dit gevoel nog veel langer duren met de eindeloze slowmotion herhalingen op de BBC. Alysson Felix won de 200 meter op het WK in Osaka in een wereldtijd, meer dan een halve seconde sneller dan de andere finalisten, maar belangrijker nog: met een onovertroffen loopstijl.

door Marco grootV*Hoe is het de afgelopen maanden gegaan?

door

door Marco GrootDe marathon van Londen houdt mij ieder jaar een lenteochtend lang aan de buis gekluisterd. Net als andere jaren ben ik ook dit jaar ben er weer lekker voor gaan zitten. Mijn vrouw was op stap, mijn zoon bij een vriendje. Het rijk alleen om ongestoord 35.000 medemaniakken te bekijken. De BBC uitzending begint vroeg en laat alles zien: van toppers tot floppers en een prachtig overzicht van alles wat daartussen hobbelt. Neushoorns, ballerina’s, hele dubbeldekker bussen en natuurlijk een legioen aan gewone strebers op ieder niveau, van 2.05h tot 5.02h. Dit jaar heb ik hardop en rechtop staan juichen in de huiskamer omdat in iets meer dan 2 1/2 uur een "gewoon" iemand iets bereikte wat niet realistisch leek. Iets waar eigenlijk iedereen stiekem van droomt maar niet uit durft te spreken, zeker niet in Holland waar de gedachte "doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" prevaleert. Voor een ieder die dit niet heeft gezien of het verhaal nog niet gehoord heeft van een meelopert, het ging ongeveer zo: